کتاب خودت را به فنا نده

کتاب خودت را به فنا نده، کمتر فکر کن و دل به زندگی بده اثر گری‌ جان بیشاپ، دست‌چینی از اظهار نظرهای شخصی دربارۀ اختیار داشتن، زندگی‌ بخشیدن، متعالی‌ بودن و جسارت داشتن جمع کرده‌ تا با عمل به آن‌ها، در زندگی‌ هر روز بهتر و بهتر شوید. همچنین صحبت‌ها و گفتارهایی از فلاسفه، شخصیت‌های مهم تاریخی و نکته‌هایی از یافته‌های علمی هم در این کتاب خواهید یافت که همۀ آن‌ها به نگرش پروبال بیشتری می‌دهند.

درحالی‌ که همۀ این موارد خوب و عالی هستند، اما تنها راه مطالعه و تعامل با کتاب خودت را به فنا نده، این است که آن را در خود جستجو و گفته‌هایش را امتحان کنید. هیچ دانش و حکمتی بالاتر از دانشی که خود آن را تجربه کرده باشید نیست.

امید است این کتاب در درک قدرت و پیچیدگی خودگویی‌های ذهنی و نحوۀ استفاده از آن برای بهتر شدن در زندگی‌، کمکتان کند. در این بین، متوجه خواهید شد که تجربه‌های زندگی‌ از همین مکالمه‌ها و افکار روزانه‌ شکل گرفته است.

کتاب خودت را به فنا نده ما را ملزم به تفکر خواهد کرد تا زبان و احساساتت را در حالتی هوشیارانه و با آگاهی به زندگی روزمره‌ مرتبط کنیم و زمانی‌ که ارتباط جادویی میان طرز حرف‌ زدن و چگونگی اندیشیدن را پیدا کردیم، تصویر کاملی از زندگی را بررسی خواهیم کرد که به ما عرضه کرده‌اند.

درباره گری‌ جان بیشاپ

گری جان بیشاپ (Gary John Bishop) در گلاسگوی اسکاتلند متولد و بزرگ شد و در سال 1997 به ایالات متحدۀ آمریکا رفت. او مسیر مطالعاتی‌اش را در جهان توسعۀ شخصی، مخصوصاً در هستی‌شناسی و پدیده‌شناسی یافت؛ قبل از اینکه مدیربرنامۀ اصلی یکی از شرکت‌های مهم همین حوزه در دنیا شود. سال‌های متمادی در این عرصه به مطالعه و تحقیق پرداخت.

پس از چند سال که این برنامه موجب رفاه حال مردم بسیاری شد و پس از اقتباس از فلاسفه‌ای همچون مارتین هایدگر، هانس گئورگ گادامر و ادموند هوسرل، او بِرند شخصی خود را به نام «فلسفۀ محلی» ایجاد کرد. تعهد همیشگی او به تغییر توانایی مردم برای اِعمال تغییر واقعی در زندگی‌های آن‌ها، همیشه و همه‌جا انگیزۀ راهش بود. روش او ساده و بدون دنگ‌وفنگ است که همین موجب شده است هر روز بر پیروانش اضافه شود و کتابش کاربردی جهانی و همگانی داشته باشد. گری کنار همسر و سه پسرش در فلوریدا زندگی می‌کند.

بخشی از کتاب خودت را به فنا نده

یکی از زیباترین اتفاق‌ها دربارهٔ نگاه سختگیرانه به زندگی و اهدافت این است که مجبورت می‌کند مسیر رسیدن به آنها را مدام ارزیابی کنی. آیا روزانه سی دقیقه ورزش‌کردن. واقعاً به همان اندازهٔ قدرتمندتر کردن و افزایش توانایی ذهنت، غیرممکن است؟ مطمئناً، تو کمی عرق‌ریز و خسته می‌شوی. اما می‌توانی با شنیدنِ موسیقی موردِعلاقه‌ات، سپری‌شدن زمان را حس نکنی. و اگرچه شروعش در ابتدا کمی سخت و گاهی دردناک است، اما سرانجام به آن عادت می‌کنی و قطعاً قوی‌تر خواهی شد.

فکر می‌کنی اگر ایدهٔ خودت را در جلسه‌ای که شرکت کرده‌ای مطرح کنی، بدترین اتفاق ممکن چه خواهد بود؟ آیا اخراجت می‌کنند؟ پس چه؟ حتی اگر با تکالیف خطیرتری روبه‌رو شوی، وظایفی خیلی مهم‌تر و حساس‌تر، مانند سال‌ها مالیات معوقه. احتکار، گفتن حقیقت به کسی که مدت‌ها به او دروغ گفته بودی، باید بدانی که راهِ تغییر از همین کورسوهای اشتیاق شروع می‌شود.

این را بدان که ما عادت کرده‌ایم اتفاق‌ها و امور زندگی را در ذهنمان بزرگ‌تر از چیزی که هستند بسازیم. گفتنِ حقیقت، به‌اندازهٔ سفرِ رفت‌وبرگشت به صحرای آفریقا، مشقت‌بار جلوه می‌کند. اگر مشکل تو هم همین است، می‌توانی با تقسیم‌کردن وظیفه‌ات به بخش‌های کوچک‌ترِ اشتیاقی. مثل «برخاستن»، «بیرون‌آمدن از تختخواب» و «بررسی‌کردن ایمیل‌ها» و غیره تلاشت را بکنی.

البته ممکن است تو با مسائلی خیلی بزرگ‌تر از این مثال‌ها درگیر باشی، اما اگر کارت را درست انجام دهی، این الگو برای تمام مشکلات به‌صورتِ عالی و خارق‌العاده جواب می‌دهد.